Zaraz po podłączeniu komputera do Internetu zazwyczaj pierwszą technologią, z jaką mamy styczność są strony WWW. Na pulpitach wszystkich komputerów, działających pod kontrolą systemu Windows znajduje się zachęcająca, niebieska ikonka Internet Explorer, otwierająca bramę do świata Internetu. Wystarczy kliknąć, wpisać adres i rozpocząć podróż. Powoli…
Ale co mi grozi? To tylko tekst i rysunki!
Pytanie jakie się nasuwa, to dlaczego właściwie strony WWW mogą być groźne dla użytkownika? Wydaje się, że to tylko tekst i rysunki, czasem animacje, które przecież nie mogą nikomu zrobić nic złego. Otóż nie do końca. Wokół stron WWW, przez ostatnie 15 lat ich ewolucji wyrosło wiele technologii, które znacznie wykraczają poza zwykłą prezentację tekstu i grafiki, zbliżając często sposób działania stron do programów znanych z Windows.
Każde rozszerzenie funkcjonalności danej technologii powoduje jej dodatkowe skomplikowanie a co za tym idzie powstają nowe możliwości omijania istniejących zabezpieczeń. Nie należy jednak bać się na zapas. Zmieniając przeglądarkę na inną niż Internet Explorer oraz aktualizując oprogramowanie od strony technicznej będziemy względnie zabezpieczeni. Nie są to mury nie do przeskoczenia, ale podobnie jak w przypadku samochodów – im więcej utrudnień na drodze złodzieja tym mniejsza szansa jego powodzenia czy nawet podjęcia jakichkolwiek działań. Po co atakować dobrze zabezpieczony komputer skoro są miliony innych, niezabezpieczonych w ogóle?
Istnieje natomiast znacznie większe zagrożenie, znane pod nazwą Social Engineering (Inżynieria społeczna). Jest to w skrócie manipulowanie ludźmi (czyt. najsłabszym ogniwem każdego systemu zabezpieczeń) aby ominąć istniejące, technologiczne zabezpieczenia. Takimi zagrożeniami będziemy się przede wszystkim zajmować w dalszej części artykułu.
· Patrz gdzie klikasz!
Wobec tak dużego, jak obecnie, nacisku na bezpieczeństwo programów obsługujących połączenia z Internetem znacznie łatwiej jest osobom o wrogich zamiarach wymusić pewne działania na internaucie, doprowadzając do zainfekowania jego komputera i omijając istniejące zabezpieczenia. Aby się uchronić, należy przede wszystkim kierować się zasadą za zawartą w nagłówku tej części artykułu
– patrz gdzie klikasz!, albo nieco szerzej: zanim wybierzesz jakąkolwiek funkcję czy odnośnik, upewnij
się co do jej celu i przeznaczenia.
Przeglądarki obecnie bardzo często informują użytkownika o potencjalnych zagrożeniach, stąd pierwszym bezpiecznym nawykiem jest czytać komunikaty przeglądarek a dopiero później wybierać przyciski, szczególnie „OK” lub „Tak”.
Bardzo często (także na dużych, poważanych stronach WWW) napotkać można bannery (reklamy), które do złudzenia przypominają komunikaty systemu Windows, często informujące o potencjalnym niebezpieczeństwie grożącym systemowi, możliwościach przyspieszenia działania komputera, postępie ściągania wyjątkowo atrakcyjnego filmu – pomysłów jest wiele. Bezpieczeństwo „surfowania” w sieci interesuje nas w momencie, gdy przytrafi się coś złego. Przemierzamy bezkresne zbiory informacji i multimediów, piszemy listy elektroniczne, rozmawiamy ze znajomymi, aż do czasu, kiedy z komputera nagle znikają ważne dokumenty, staje się on niezwykle wolny lub dostawca Internetu odłączy nas od sieci z powodu ogromnych ilości poczty wysyłanej z naszego komputera. Co się dzieje? Wirus.
Piszę wirus, ponieważ jest to określenie najczęściej padające z ust użytkowników niewtajemniczonych w techniczne aspekty działania Internetu. W rzeczywistości zagrożenia są bardziej zróżnicowane i będziemy się im przyglądać kolejno w dalszej części tej serii.
Archiwa tagu: Graficom
Free WiFI cz. III
Osoby które przeczytały mój wpis w części I i II dowiedziały się, że operator posiadający indywidualne zezwolenie na udostępnianie publicznej sieci telekomunikacyjnej ma obowiązek uiszczenia dodatkowej opłaty z tytułu korzystania z tej sieci dla celów prywatnych, naliczanej na podstawie kryteriów, które nie odpowiadają kryteriom zawartym w art. 11 dyrektywy UE 97/13.
Dyrektywa 97/13 ustanawia wspólne ramy znajdujące zastosowanie do systemów udzielania zezwoleń mające znacząco ułatwić wejście na rynek nowych operatorów. Zgodnie z art. 3 ust. 3 tej dyrektywy państwa członkowskie mają obowiązek zapewnić możliwość świadczenia usług telekomunikacyjnych i udostępniania sieci za zezwoleniem UKE (Urzędu Regulacji Telekomunikacji). Zgodnie z art. 7 ust. 1 dyrektywy 97/13 państwa członkowskie mogą udzielać indywidualnych zezwoleń jedynie w szczególnych, określonych przypadkach, zwłaszcza w celu umożliwienia uprawnionemu operatorowi dostępu do częstotliwości radiowych i numerów. Artykuł 7 ust. 2 tej dyrektywy stanowi jednak, że tworzenie publicznych sieci telekomunikacyjnych i ich udostępnianie, a także tworzenie i udostępnianie innych sieci, w których wykorzystuje się częstotliwości radiowe, ma być uzależnione od uzyskania indywidualnego zezwolenia.
Jednak, zdaniem sądów polskich, sieć, o której mowa w postępowaniu głównym, została udostępniona dla ogółu ludności na podstawie indywidualnego zezwolenia upoważniającego ISP do udostępniania publicznej sieci telekomunikacyjnej, zgodnie z art. 7 ust. 2 dyrektywy 97/13. Dlatego też do takiej sieci telekomunikacyjnej, jak również do wszystkich świadczonych w niej usług, stosuje się przepisy tej dyrektywy.
Z informacji z karaju wynika, że Urząd Komunikacji Elektronicznej wyraził zgodę na budowę 8 hot-spotów w Przasnyszu, za pośrednictwem których mieszkańcy mogę uzyskać darmowy dostęp do internetu. Niestety jak to zwykle bywa z usługami, za które nie płacimy – korzystanie wiąże się z pewnymi niedogodnościami. Przede wszystkim zostanie zablokowany dostęp do stron z treściami erotycznymi oraz nielegalnymi plikami. Czy to konieczne?
Jak tłumaczy UKE – decyzja o blokadach jest spowodowana głównie przez ilość danych jakie generuje ściąganie nielegalnych plików (według różnych statystyk wynosi od 49 do 83 proc. całości). W ten sposób być może uda uniknąć się zapychania i tak już wolnej sieci. A jeśli już jesteśmy przy tym, to prędkość w tym wypadku zdecydowanie nie powala na kolana – wynosi jedynie 256 kb/s. Pobieranie pirackich filmów nawet z dostępem do P2P nie wchodziłoby w grę. Nie trudno zatem znaleźć szereg powodów dla których korzystanie z tej sieci byłoby niewygodne. Choć można tutaj wyszczególnić jeden – nie wiem czy kiedykolwiek zawitam do Przasnysza. Dlatego pomysł jest dla mnie dość neutralny. Ale patrząc na taki pomysł bardziej globalnie – byłoby miło.
Surfując w smartfonie po sieci ostatecznie nie potrzebujemy zazwyczaj dużej przepustowości. Dlatego najważniejsze aby to po prostu było – nie musi być szybko. Może być nawet z ograniczeniami, które nieco straszą cenzurą. W końcu ktoś musi uznać określone witryny za zakazane i pytanie czy na jakiejś liście kiedyś nie znajdzie się nasz witryna. A to byłoby bardzo złe 😉
Największa w Europie, darmowa miejska sieć Wi-Fi, została uruchomiona w Londynie przez firmy MeshHopper i free-hotspot.com. Projekt nazywa się „online-4-free.com” i zapewnia darmowy dostęp do Internetu od Milbank do Greenwich. Dostęp do sieci zapewniony przez usługę MeshHopper i free-hotspot.com rozciąga się wzdłuż Tamizy na długości 22 kilometrów. W celu uzyskania dostępu do bezprzewodowego Internetu użytkownicy proszeni będą co kwadrans o obejrzenie 15-30 sekundowej reklamy. Dla przypomnienia free-hotspot.com, europejska sieć darmowych HotSpotów, rozpoczęła instalację bezpłatnych sieci Wi-Fi w całej Polsce. Firma specjalizuje się w dostarczaniu bezprzewodowego dostępu do Internetu, który jest finansowany poprzez reklamy. Projekt free-hotspot.com ma na celu założenie w Polsce kilkuset darmowych HotSpotów.
Federalny Pozew złożony w Massachusetts może odpowiedzieć na pytanie, czy osoby, które opuszczają swoje sieci bezprzewodowe niezabezpieczone mogą zostać pociągnięte do odpowiedzialności, jeśli ktoś korzysta z sieci do nielegalnego pobierania treści chronionych prawami autorskimi. Pozew został złożony przez Liberty Media Holdings LLC, San Diego producenta z treści dla dorosłych.
Firma oskarżyła ponad 50 osób Massachusetts, które z pomocą BitTorrenta (oprogramowania do wymiany plików) – nielegalnie pobierały i udostępniały film porno. Nielegalne pobrane pliki i ich wymiana była śledzona i należała do adresów IP do osób wymienionych w pozwie. Skarga zarzuca, że każdy z oskarżonych albo był bezpośrednio odpowiedzialny za pobieranie i udostępnianie filmu co przyczyniło się do piractwa przez ich zaniedbania.
Nawet jeśli oskarżeni nie bezpośrednio pobrali filmy, mieli kontrolę nad dostępem do internetu wykorzystywanym w celu naruszenia praw autorskich; „Liberty Media twierdzi. „Poprzez niedbałe działania oskarżonych inni mogą nielegalnie skopiować i powielać jego prawa autorskie – Motion Picture – spowodowało to straty finansowe dla powoda i bezprawnie ingerowania praw wyłącznych w Filmie”.
cdn.