Skrętka to obecnie najpopularniejsze medium transmisyjne. Używany jest także w telefonii. Składa się z od 2 do nawet kilku tysięcy par skręconych przewodów, umieszczonych we wspólnej osłonie. Aby zmniejszyć oddziaływanie par przewodów na siebie, są one wspólnie skręcone. W ten sposób zmniejsza się powierzchnia pętli utworzonej przez obwód i zarazem oddziaływanie indukcji elektromagnetycznej na obwód Istnieją 2 rodzaje tego typu kabla:

• ekranowany (STP, FTP)
• nieekranowany (UTP)

Różnią się one tym, iż ekranowany posiada folie ekranującą, a pokrycie ochronne jest lepszej jakości, więc w efekcie zapewnia mniejsze straty transmisji i większą odporność na zakłócenia.

Skrętka – przyłączenie

Do karty sieciowej skrętkę przyłącza się za pomocą złącza RJ-45. Skrętkę stosuje się przede wszystkim w sieciach o topologii gwiazdy, więc uszkodzenie jednego połączenia z zasady nie wpływa na pracę całej sieci. Instalacja okablowania skrętkowego jest bardzo prosta dzięki zastosowaniu połączeń zaciskowych.

Kategorie skrętki

Przepustowość skrętki zależna jest od tzw. kategorii.

• kategoria 1 to kabel telefoniczny
• kategoria 2 przeznaczona jest do transmisji danych z szybkością 4 Mb/s
• kategoria 3 do transmisji o przepustowości do 10 Mb/s
• kategoria 4 do 16 Mb/s
• kategoria 5 do ponad 100 Mb/s – ten typ ma zastosowanie w szybkich sieciach np. Fast Ethernet
• kategorii 6 – 622 Mb/s przeznaczony jest dla sieci ATM.

Zarabianie kabli ethernetowych

Skrętka jest wygodna i prosa w montażu. Zaciskarka do końcówek skrętki wygląda na skomplikowaną. W rzeczywistości narzędzie to pełni jednocześnie cztery funkcje: oprócz możliwości zaciskania wtyczek RJ-45 i RJ-11 (6-pinowe, używane do kabli telefonicznych) pozwala także na łatwe nacinanie izolacji i obcinanie nadmiaru przewodów. Po zdjęciu zewnętrznej izolacji na wygodnej długości (ok. 2,5 cm) rozplatamy przewody i układamy je w określonej kolejności . Kiedy przewody są już równo ułożone, obcinamy ich nadmiar, tak aby wystawały ok. 1 cm na zewnątrz osłony. Na tak przygotowany kabel zakładamy końcówkę RJ-45, pilnując, aby każdy z przewodów we właściwej kolejności trafił na swoje miejsce w końcówce i dochodził do końca wtyczki. Teraz tylko jeden ruch zaciskarką, aby końcówka już nigdy się nie ześliznęła.

Przed założeniem wtyczki musimy upewnić się, że kable są równo przycięte i będą dochodziły do samego końca. Dla zachowania zgodności z normą kable powinny mieć  zachowaną kolejność wg standardu T568A. Kiedy jesteśmy pewni, że przewody są równo dociśnięte do końca wtyczki, jednym ruchem zaciskamy ją już na zawsze. Przygotowanymi w opisany sposób kablami możemy łączyć stacje robocze z koncentratorem lub przełącznikiem oraz rozbudowywać sieć poprzez przyłączanie kolejnych urządzeń. Długość połączenia nie może przekraczać 100 metrów.

Tylko we dwoje, czyli komputerowe sam na sam

Najprostsza z możliwych sieci, czyli składająca się z dwóch komputerów, wymaga osobnego komentarza. Wynika to z faktu, iż w skrętce do wysyłania ramek używana jest jedna, a do odbierania druga para przewodów. Bezpośrednie połączenie dwóch kart sieciowych zwykłym kablem służącym do łączenia z koncentratorem (ang. patch-cord cable) spowodowałoby, że obydwie stacje oczekiwałyby nadejścia ramek na jednej i tej samej parze przewodów. Dlatego jeżeli chcemy połączyć dwa komputery z pominięciem koncentratora, musimy zaopatrzyć się w specjalnie spreparowany kabel (tzw. skrosowany), który ma zamienione miejscami dwie pary przewodów (ang. cross-over cable). Kabel taki bez problemu powinniśmy nabyć w sklepie z akcesoriami sieciowymi lub zarobić sobie samemu.

Najpierw przygotowujemy pierwszy koniec kabla i zaciskamy końcówkę tak jak w przypadku normalnego kabla łączącego komputer z koncentratorem. Na drugim końcu natomiast musimy zamienić miejscami dwie pary przewodów, po to, aby sygnał nadawany przez kartę sieciową jednego komputera na stykach 1 i 2 docierał do styków 3 i 6 karty w drugiej maszynie.